Altijd werken aan balans
“Jij bent ook altijd vrolijk hè!” Een opmerking die ik geregeld hoor. Maar niemand is altijd vrolijk natuurlijk. Het zal vast herkenbaar zijn voor mensen. Ik vind het juist heel moeilijk om mijn energie te ‘verdelen’. Tegenover die vrolijkheid, staat soms ook echt een portie somberheid ! En ik heb moeten leren om daarmee om te gaan. Dat klinkt altijd heel abstract vind ik: ‘omgaan met’. Door de jaren heen, heb ik geleerd wat dat praktisch betekent. Dat ging niet vanzelf en het gaat -ook nu nog- niet altijd vlekkeloos. Voor mij is het vinden en houden van een goede balans in alles wat ik doe een uitdaging waar ik altijd aan moet werken. Waar sommige mensen van nature meer een gelijkmatig temperament hebben, is het bij mij -als ik niet oplet- hollen en stilstaan qua energie en humeur. 

Buurtwerker
De mensen die zeggen dat ik altijd vrolijk ben, kom ik vaak tegen in buurthuis De Havelaar in Oud-West, waar ik 8 uur werk als buurtwerker. Ik help buurtbewoners bijvoorbeeld met het maken van een plan voor activiteiten die ze willen opzetten. En ik begeleid ze bij het aanvragen van buurtbudget om die plannen te bekostigen. Dat combineer ik met 24 uur werk al ‘procesbegeleider’ Buurtwerk, waarvoor ik o.a. zorg dat er op tijd en goed gerapporteerd wordt aan de gemeente over wat we doen als Combiwel Buurtwerk in Amsterdam West. 

Afwisseling is cruciaal
Voor dat laatste zit ik vooral achter de computer. Uit ervaring weet ik dat álleen computerwerk slecht is voor mijn geest. De eentonigheid zorgt ervoor dat ik me dan lusteloos ga voelen. Ik heb de energie en input van andere mensen om me heen nodig, reuring en afwisseling. Maar ook daarin kan ik me weer snel laten meeslepen en geef ik voor ik het weet al mijn energie aan anderen. Dan kan ik ’s avonds en in het weekend alleen nog maar uitpuffen op de bank! De combinatie met meer inhoudelijke taken, waar ik me heerlijk alleen op kan concentreren zorgt voor de balans die dus bij mij cruciaal is voor mijn mentale fitheid.  

Donkere maanden doorkomen
Toch heb ik nog altijd -vooral in januari en februari- wel eens een dip. Dan word ik somberder en heb ik minder energie om iets te ondernemen. Als ik dat voel aankomen, weet ik dat er actie nodig is. Ik dwing mezelf dan om leuke dingen te plannen, ondanks het gebrek aan energie, de donkere avonden en de kou. Ik app vriendinnen voor een avondje uit eten, of een wandeling en zorg dan dat ik een paar afspraken heb staan om de ergste maanden door te komen.  

Iets om naar uit te kijken
Vorig jaar ben ik -ook om die reden- eindelijk aan iets begonnen wat ik stiekem al héél lang wilde: een cursus improvisatietheater. Ontzettend eng! Ik ben helemaal niet opgegroeid met dat soort ‘gekke’ hobby’s. Wij waren thuis niet gewend om actief te zijn buiten de deur, behalve voor het werk. Maar als er één ding is wat ik leerde als buurtwerker, is dat je geestelijk fit blijft door actief te zijn buitenshuis met dingen die je nuttig, gezellig of leuk vindt. En dit vind ik zo leuk dat ik er iedere dinsdagavond om half 9 voor op de fiets stap, ook in de regen en ook in het donker. Het geeft me iets om naar uit te kijken en het geeft me een goed gevoel dat ik iets doe in plaats van op de bank hangen.  

Sport=saai?
De volgende uitdaging is fysieke fitheid. Een half jaar geleden stopte ik met roken. Verder kom ik niet. Want ik moet toegeven dat ik er geen klap aan vind, dat hele sporten. Fitness, zumba, aquaspinning, hardlopen, squash, ik heb al van alles geprobeerd maar ik houd niets vol. Zo saai! Sport vind ik alleen een beetje leuk als het een teamspel is, in mijn jeugd handbalde ik jarenlang. Maar elke week twee keer trainen en in het weekend een wedstrijd, daar heb ik geen tijd voor. Dus mocht iemand dé oplossing hebben, dan houd ik me aanbevolen! Tot dan wandel ik gewoon maar elke dag met onze hond. Ook al heel wat in de regen!