Interview met mevrouw Arbeid
Mw. Arbeid, woont in de Helmersbuurt en maakte in het verleden gebruik van telefooncirkel Oud-West. Binnenkort wordt ze 100 jaar. Hierover zegt zei: ‘Ik vind het niet leuk of interessant. Het is geen verdienste, je wordt het vanzelf en hoeft er niets voor te doen’.
Op de vraag hoe ze in aanraking is gekomen met Voor Elkaar in West zegt mw. Arbeid dat ze ruim 4 jaar graag wilde deelnemen aan de telefooncirkel. ‘Ik was ziek en dat maakte mij onrustig. Het leek mij verstandig om dagelijks contact met mensen te hebben. Ik had een goed contact met de mevrouw die ook deelnam aan de telefooncirkel en die ik iedere morgen belde. Je leert elkaar steeds beter kennen, dat is fijn’, aldus mw. Arbeid. Telefooncirkel Oud-West is beëindigd en doorgestart als telefooncirkel West. Maar mw. Arbeid wordt nog op werkdagen om 9.00 gebeld door een medewerker van Voor Elkaar in West. Ze geeft aan dit leuk te vinden, je krijgt wat aandacht, het voelt veilig en het is meteen een mooi tijdstip om op te staan.
Mw. Arbeid woont in een lichte ruime, mooi ingerichte flat met uitzicht op het park. In de woonkamer staan veel boeken, ze leest dan ook graag en veel. Haar dagen brengt ze rustig door. Ze kijkt niet veel tv maar als ze kijkt is het veelal naar nieuwsprogramma’s en programma’s die met (schilder)kunst en literatuur te maken hebben. Ook krijgt ze regelmatig bezoek en heeft hulp bij het boodschappen doen. Ondanks dat ze hulp in de huishouding heeft, doet ze nog veel kleine dingen zelf. ‘Macht der gewoonte’, zegt ze hierover. Helaas is ze niet meer zo mobiel, daardoor komt ze nog weinig buiten. Ze heeft fijne buren waar ze goed contact mee heeft en die haar – indien nodig – helpen. In het pand waar ze woont wordt af en toe wat georganiseerd, zoals laatst een picknick op het ruime dakterras. ‘Ik was van plan om er heel even heen te gaan, maar het was zo gezellig. Ook ontmoette ik weer buren die ik nog niet kende, voor ik het wist zat ik er 1 ½ uur’, zei ze lachend. Op de vraag of ze nog wensen heeft reageert ze: ‘Ik wil nog wel een keer richting de zee en duinen gaan.’
Mw. Arbeid ging na de mulo naar de handelsavondschool, daarna volgde ze de Schoeversopleiding met steno in het pakket. ‘Steno kan ik nog steeds’ geeft ze aan. In haar werkzame leven werkte ze onder andere bij diverse kranten op het secretariaat. Maar haar leukste baan was toch wel bij de film. Er werden voornamelijk documentaires gemaakt en af en toe een film zoals het Het gangstermeisje van Frans Weisz uit 1966. ‘Ik deed alles wat op dat moment nodig was voor de film/documentaire’.
Op de laatste vraag: U heeft veel levenservaring, wat zou u de mensen van nu willen meegeven? Antwoord ze ‘Mensen moeten leven zoals ze zelf willen! Soms kan je dan een foute beslissing nemen.’